zaterdag 26 april 2014

Grasduinen...

Dan ben je door je foto's aan het grasduinen voor een fotoalbum over de weken op het Noorder Eiland en kom je ineens deze tegen:


Ik heb weer een grote grijns op mijn gezicht!

donderdag 13 februari 2014

Abel Tasman Nationaal Park

Aangezien we nog steeds onderweg naar huis zijn met wachttijden op luchthavens maar wat 'achterstand' wat onze belevenissen in Nieuw Zeeland betreft inhalen ;-) We zijn inmiddels al bij 14 januari 2014 aangekomen! Nog een maand in te halen...
Still on our way home with stopovers at several airports and plenty of time to kill. Hence another blogpost, trying to catch up with all we did in New Zealand ;-) This blogpost is about what we did on 14 January 2014. Slowly but surely catching up, just one whole month left....

Dus, op 14 januari zijn we naar het Abel Tasman NP gegaan. Daar kom je echter niet zomaar, daar moet je wel wat moeite voor doen! Het park grenst namelijk voor ongeveer de helft aan de zee en aan de landkant zijn er nauwelijks wegen het park in. Kortom, dat werd de watertaxi!
So, on January we went to explore the Abel Tasman NP. But it is not that easy to get there, you have to put in a little effort! The reason being that about half of its border sits right on the ocean and there are hardly any roads into the park. In short, the water taxi is in order!

En die zien er zo uit
And this is what a water taxi looks like
 
We hadden via internet een uitstapje geboekt, een combinatie van de watertaxi die je ergens afzet, vervolgens loop je zo'n 7½ km van het Abel Tasman track en daarna word je weer opgepikt door een watertaxi. Op die manier zie je wat van het park zonder dat je echt dagenlang de bush in moet. Laten we eerlijk zijn, dat is nou niet direct onze stijl ;-)
Via the internet we had booked a trip, a combination of a water taxi drop off, walking about 7½ km of the Abel Tasman track and then get picked up again. That way you get a taste of what the NP is about without having do do a multi day track. Let's be honest about it, that's not really about us ;-)

Aan het begin van de wandeling, wij moesten nog iets verder dan Bark Bay
At the start of our part of the Abel Tasman track, although Bark Bay was not where we would be picked up again

Dit was inderdaad halverwege het stuk wat wij liepen ;-)
Yep, half way indeed ;-)

Tja, wat moet je daar nog voor commentaar op geven? Van zo'n uitzicht kan je alleen maar genieten!
Any comment really necessary? One can only enjoy views like that!

En dan moet je ook nog zo'n wiebelende brug over!
And along the way you have to cross this swing bridge!
Die brug hangt alleen maar aan staalkabels en wordt dus niet ondersteund door poten die echt op de grond staan....Dat was wel even slikken voor mij aangezien ik het niet zo heb op wiebelende bruggen ;-)
Bridges like this support their own weight just with steel cables, not with any poles what so ever... That was a leap of faith for me as I am not too keen on swinging bridges ;-)


Maar daar sta ik dan wel mooi met mijn gelukspoppetjes in de hand ;-)
But still standing there, holding my no worry dolls ;)

En de uitzichten worden alleen maar fraaier!
The views are getting better and  better!
 Bij één van de uitkijkpunten kwamen we een hele groep Belgen tegen waarmee het gezellig praten was :-) Edwin heeft een foto van hen allemaal gemaakt en in ruil daarvoor maakte de fotograaf van de Belgen deze foto van ons:
At one of the outlooks we ran into a whole group of Belgians with whom we had a really nice chat. Edwin made a group picture of them and in return we had our picture taken:

Aan het genieten van alweer een heerlijke dag met stralend weer!
Enjoying yet another wonderful day with great weather!
Eenmaal aangekomen bij Sandfly Bay moesten we nog een half uurtje wachten voordat de watertaxi ons weer kwam ophalen. Al die stops zijn aan stranden, niet stadjes oid, waar weliswaar campings zijn, maar met minimale voorzieningen (lees koude douches!) en je dus alles zelf moet meenemen qua eten, drinken en andere zaken. Sandfly Bay is ongeveer halverwege de route die de watertaxi vaart en bij dit uitstapje is inbegrepen dat je helemaal naar de verste aanlegplaats vaart zodat je zo veel mogelijk van het park ziet. We hebben dus onderweg ook nog het nodige op het water gezien.
Once we got to Sandfly Bay (what's in a name....) we had to wait about half an hour before being picked up. All these stops are at beaches, not towns or anything like that. There are campsites at these beaches but only with very minimal amenities (read cold showers....) and you have to bring everything with you, food, drinks, you name it. Sandfly Bay is about halfway the route of the watertaxi and included in our trip is going all the way to the furthest 'point of call' so you get to see most of the coastline of the NP. And yes, we did see some nice things on the way.

Onderweg met de watertaxi
On our way by water taxi

Deze rots wordt 'Split Apple Rock' genoemd oftewel 'Gespleten Appel Rots'. Tja, je vraagt je af waarom ;-)
This rock is named 'Split Apple Rock'. One wonders why ;-)

Je kan ook per kayak het park verkennen.
Another way to explore the coast is by kayak.

Jaaaa, de eerste zeeleeuwen die we deze vakantie zien!
Yeah, our very first sealions!

En ook nog aalscholvers, het kan niet op!
And also some cormorants (although they call them 'shags' in NZ), we are getting spoilt!

En ja, je kan ook nog gewoon zwemmen hier.
Yep, you can also enjoy the coast just floating in the sea.
En zo was er alweer een dag zomaar omgevlogen! Mooie wandeling, prachtig weer, lekker gevaren, wat kan een mens nog meer wensen?!?
And yet another day has flown by, just like that! Nice walk, great weather, lovely sailing, what more could one ask for?!?

Groetjes,
Edwin en Monique
Cheers,
Edwin and Monique

Van Picton naar Richmond / Getting to Richmond

En daar zijn we weer met een blogberichtje, wachtend op onze vlucht van Christchurch naar Sydney. Je moet toch wat om bijna vijf uur wachten door te komen ;-)
Back again with yet another blogpost while waiting for our flight to Sydey. Why not write one trying to kill time? After all, we have to wait almost five hours until departure ;-)

Na een voorspoedige overtocht met alweer prachtig weer (ja ja, dat wordt zo langzamerhand wel vervelend hoor ;-) hebben we onze (inmiddels derde....) huurauto opgepikt om op pad te gaan naar de eerste camping op het Zuider Eiland. We hadden al op de kaart gezien dat we een toeristische route langs de kust konden volgen en aangezien wij helemaal niet houden van smalle bergweggetjes met mooie uitzichten hebben we dat dus maar gedaan. Het allereerste uitkijkpunt was net boven de haven van Picton, waar we gelijk maar de lunch soldaat hebben gemaakt, genietend van een heerlijk zonnetje.
After a smooth crossing of Cook Strait with yet again beautiful weather (yeah, we know, boooooring ;-) we picked up our (third....) rental car and left for Richmond. When looking at the map we noticed a tourist drive with narrow roads and great views. Yep, that was exactly up our alley! The first lookout was just outside and above the harbour of Picton, where we also enjoyed our lunch, bathing in the sun.

Die route hebben we dus gereden
The route travelled
De haven van Picton
Picton harbour
Hoezo mooi uitzicht?
How about a view like that?
Eenmaal aangekomen in Richmond moesten we voor de eerste keer even zoeken naar een geschikte camping. Waar we eerst wilden kamperen bleek vooral een camping voor seizoensarbeiders te zijn, niet echt iets wat wij wilden. De camping daarna was meer naar onze smaak, alhoewel de plaatsen wel wat klein zijn als je een grote tent hebt...
Once we arrived at Richmond it turned out that we actually had to look for a campsite to our liking. Our initial choice was all about seasonal work, so not really what we were looking for. The second one was a lot better, although the sites were a bit on the small side if you have a rather large tent....

want dan moet je je tent schuin neerzetten ;-)
because then your only option is setting up under an angle ;-)
De dag erna (dat was dus al 13 januari...) was Edwin in eerste instantie alleen op stap gegaan. Ik wilde liever een dagje rustig op de camping blijven en aangezien Edwin ergens onderweg naar de camping 'oud ijzer' (ook wel bekend als rails) had zien liggen kwam dat prima uit. Hij ging lekker op ontdekkingsreis.....om al redelijk snel weer terug te komen om mij op te halen. Wat bleek? Dat spoor leidde naar een soort 'openlucht' museum in Nelson. En ja, dat soort musea vind ik ook erg leuk. Dus uiteindelijk zijn we alsnog met zijn tweetjes op stap gegaan :-)
The day thereafter (already January 13...) Edwin went away solo. I felt more like staying at the campsite and enjoy some quiet time. As on our way there Edwin had noticed some 'old iron'(aka rail track) that worked perfectly for both of us. He went off to 'explore'....only to return and fetch me. What was the case? This old iron led him to a heritage park and he knew I am very keen on that kind of museum as well. So, in the end we did have a day out together :-)

Ja, je ziet het goed, er staat o.a. een molen ;-)
Yep, your eyes are not deceiving you, that is a windmill amongst these buildings ;-)
En wat valt de secretaresse dan op?!? Juist, de typemachines ;-)
And what does a secretary notice?!? Yep, the typewriters ;-)
Een pittoresk oud kerkje, dat nog echt gebruikt wordt
A charming little old church, still being used
En over dat oud ijzer rijdt dus een dieseltreintje :-)
And the old iron is used by a train :-)
En we hebben de dag passend afgesloten:
And we ended the day in a way that should not surprise you:

met een bierproeverij!
with a beer tasting!
Zo, inmiddels kunnen we inchecken dus dat gaan we dan maar eens doen. Zijn we vier stuks bagage alvast (voorlopig!) kwijt :-) Misschien lukt het om in Sydney nog een berichtje te plaatsen maar dat gaan we vanzelf wel ontdekken!
And now the check in has opened, so we are gonna get (temporarily) rid of our luggage:-) Maybe we have enough time to post another blog while waiting in Sydney. Let's find out!

Tot de volgende keer,
Edwin en Monique
Cheers,
Edwin and Monique








woensdag 12 februari 2014

De Interislander

Hoi allemaal,

Hi all,
 
Na bijna vier weken op het Noorder Eiland te hebben doorgebracht werd het tijd om de veerboot naar het Zuider Eiland te pakken. Dat is een tocht van zo'n drie uur en een heel stuk daarvan gaat tussen de bergen bij het Zuider Eiland door om bij de haven van Picton te komen. En wat was dat stuk mooooi! We hebben een (kleine!) selectie gemaakt van alle foto's die we genomen hebben:
After travelling the North Island for almost four weeks it was time to cross over to the South Island. That takes you about three hours, about half the time travelling amongst the fjords to get to the harbour of Picton. And that was GORGEOUS! Below a (small) selection of all the pictures made:
 
Wachten op vertrek vanuit Wellington
Waiting for departure, leaving Wellington
 
Yep, ik mocht ook mee ;-)
Yep, also allowed to board the ship ;-)

Vaarwel Wellington! Vaarwel Noorder Eiland!
Bye bye Wellington! Bye bye North Island

Uitzicht op de haven van Wellington
View of the Wellington harbour

Op de achtergrond zie je de haven van Picton
In the background the harbour of Picton

De bergen bij Picton
The mountains near Picton

Daar zijn we tussendoor gevaren!
Sailed between those mountains!

Uitzicht op Picton en het prachtige achterland!
Have a look at Picton and the beautiful surroundings
Het was een prachtige overtocht met voor de verandering alweer prachtig weer. Helaas geen dolfijnen of zo onderweg gezien, maar je kan ook niet alles hebben....
It was a beautiful crossing with again great weather. We didn't see any dolphins on the way, but hey, you can't have it all, now can you?

Groetjes,
Edwin en Monique
Cheers,
Edwin and Monique

dinsdag 4 februari 2014

Niks bijzonders te melden / Nothing special to report

Hoi allemaal,
Hi all,

Na onze laatste berichtjes over bv raften, een hangi en nog meer spectaculaire dingen zal het dit keer wel wat saai zijn. En da's maar goed ook, want anders vallen spectaculaire dingen niet meer op ;-)
After our last blogs about rafting, a hangi and some other spectacular stuff this one is probably a bit boring. And that's a good thing in itself, because otherwise the extraordinary stuff wouldn't stand out any more ;-)

Wat nog wel leuk is om te vertellen dat we op de camping in Rotorua zo ongeveer 'geadopteerd' zijn door echte kiwi's die daar al minstens 20 jaar op vakantie gaan. Bijna iedere avond konden we daar aanschuiven voor een biertje of wijntje. En toen één van hen erachter kwam dat we allebei nogal gek op vis eten zijn, kregen we ook nog twee werkelijk enorme forellen toegeschoven. 'Ze lagen toch maar in de vriezer te liggen en ik heb zo veel gevangen dat ik niet weet wat ik er mee moet'. Nou, wij mogen altijd graag helpen met dat soort problemen ;-) Al helemaal als je dan ook nog de rookoven mag lenen om er eentje te roken. Dat is zo goed bevallen dat ik al besloten heb tzt ook een rookoven aan te schaffen...
While camping at Rotorua we sort of were 'adopted' by genuine kiwis making holiday there for at least 20 years. Almost every evening we were invited to drink a beer or wine with them. And when one of them found out we really like seafood he gave us two giant trouts to enjoy. 'They are just lying there in the fridge and I caught so many I have no idea what to do with them.'  Well, we are always happy to help out ;-) Especially when we could also borrow his smoker to smoke one of the trouts! That tasted so good I am now seriously thinking about buying my own one once we are back....

De dag na het raften was het weer tijd om te verkassen naar de volgende camping, de één na laatste op het Noordereiland. We hadden er eentje in de buurt van Tongariro uitgezocht, maar we wilden ook nog wat anders kunnen doen in het geval het weer mooi zou zijn. Daardoor zijn we hier uitgekomen.
The day after our rafting adventures it was once again time to pack up our stuff and move. We wanted to be in the vicinity (well, sort of) of Tongariro NP, but also have the option to go some place else, weather permitting. Thus, we ended up picking this campsite.

Om goed voorbereid aan de Tongariro Crossing te beginnen zijn we 5 januari naar het informatiecentrum gegaan. Als je dat nog eens wilt nalezen, dan kan dat hier. De dag daarna hebben we het lekker rustig aan gedaan ;-) Wel natuurlijk van de foto's en filmpjes genoten, maar we zijn die dag maar op de camping gebleven. Beetje rust op zijn tijd is ook wel lekker  :-))
To be well prepared for the Tongariro Crossing, we went to the visitor centre the day before. As it turned out, we had it all covered :-) If you want to read about that once more, this is the link. The day after we did almost nothing ;-) Well, apart from enjoying the pictures and film that is. We thought we were entitled to some quiet R&R at the campsite, every now and then also very nice :-))

En toen was het alweer tijd om de boel weer eens in te pakken en te verhuizen naar nu echt de laatste camping op het Noorder eiland. Die wilden we gebruiken als 'uitvalsbasis' om de Forgotten Highway te gaan rijden en bekijken. Indien we daarvoor nog tijd en zin hadden, wilden we de andere dag gaan raften in een grot. Yep, dat heb je goed gelezen, raften in een grot. Dat kan je hier doen!
De Forgotten Highway is een prachtige dag uit geworden met (uiteraard zou je bijna zeggen....) alweer fantastisch weer. De hele dag zon gehad, onze ogen uitgekeken en heel wat foto's gemaakt. Helaas moet je die even tegoed houden, de internetverbinding op onze huidige camping is zoooooo traaaaaaag...Maar wat in het vat zit, verzuurt niet!
And then it was already time to pack and move again, this time to our last campsite on the North Island. This was our starting point for the Forgotten Highway. Time permitting, we were hoping to also go rafting in a cave. Yep, your eyes are not deceiving you, I did write 'rafting in a cave'. That is on offer here!
Driving the Forgotten Highway turned out to be a great day out with (of course I would almost say....) beautiful weather. Sun all day long, every corner turned we had a different scenery and we made a ton of pictures. Unfortunately unable to upload those because internet at this campsite is sooooo slooooow....But, I always keep my promises!

Grot raften bleek zo ontzettend duur te zijn (zelfs met korting!) dat we dat maar hebben laten zitten. Het moet wel leuk blijven. In plaats daarvan ben ik maar naar de kapper gegaan, dat was zo langzamerhand ook wel eens nodig, is Edwin met de auto door de wasstraat gegaan en heeft hij daarna nog een keer een leuk stuk van het traject van de Northern Explorer op de foto gezet, de zogeheten spiraal van Raurimu. Dat was vlak bij de camping, dus die kans liet ie zich niet ontnemen ;-)
Cave rafting proved to be so expensive (even with a discount!) that we decided not to do it. After all, you need to feel it is worth what you pay for it, right?!? Instead I went to the hairdresser (after almost two months I was badly in need of a haircut ;-), Edwin had the car washed and visited a very nice part of the Northern Explorer train ride again, the so called spiral of Raurimu. That place was so close to our campsite he couldn't pass up on that opportunity ;-)

En daarmee zijn we bijna aan het eind van onze 3½ week rondreizen op het Noorder Eiland gekomen. Op de laatste dag restte alleen nog de rit naar Wellington en een nachtje slapen in een hostel (yeah, weer een keer een echt bed!) alvorens met de InterIslander over te steken naar het laatste eiland dat we zouden bezoeken tijdens onze reis.
And that is almost the end of 3½ weeks of travelling around the Northern Island. On our last day it was all about driving to Wellington, spend the night in a hostel (yeah, a real bed for once!) and crossing Cook Strait on the InterIslander in order to visit the last Island on our three months travelling.

Tot de volgende keer (en dan hopelijk weer met foto's!)
Edwin en Monique
Until next time (hopefully with pictures!)
Edwin and Monique

woensdag 29 januari 2014

Raften in Rotorua

We houden er lekker de vaart in met onze blogjes, onderstaand alweer een nieuwe!
Trying to keep up with all we do here, having written yet another blogpost!

Op 2 januari hebben we niet zo veel bijzonders gedaan. We zijn een beetje gaan toeren met de auto in de hoop iets te vinden dat niet zo duur was om te doen. Want jeminee, in Rotorua kan je zo maar failliet gaan aan alle activiteiten die daar mogelijk zijn. Uiteindelijk hebben we vooral de omgeving bekeken en verder dus niets gedaan. Ook al niet omdat we de volgende dag al wel een uitstapje hadden geboekt ;-)
The day after New Year's Day we did nothing special, just cruising around looking for something not so expensive to do. Because, my oh my, you can go bankrupt with all these activities on offer in Rotorua! In the end we settled for just looking around and enjoying the scenery as in fact we had already booked something spectacular for the day thereafter ;-)

Dus! Die zaterdagochtend zijn we lekker gaan lopen in een recreatiegebied in Rotorua zelf, dat de Redwoods wordt genoemd. Een prachtig gebied, vernoemd naar een van origine Californische boom die hier groeit, de Redwood (goh, je meent het...). Niet alleen kan je er heerlijk lopen, ook mountainbiken en paardrijden is er mogelijk. En de 'lokaaltjes' zelf maken er ook druk gebruik van ;-)
Wij hebben daar een wandeling van ruim 7 km gedaan als een soort van voorbereiding op het lopen van de Tongariro Crossing. Laten we zeggen dat met name onze kuiten aardig aan het werk zijn gezet ;-) Dat was dus een goede keus...
So! That Saturday morning we went hiking in an area known as the Redwoods to the locals. A beautiful area named after an originally Californian tree, the Redwood (duh...) And not just the tourists enjoy the scenery, plenty 'Rotoruans' can be found there as well. Apart from hiking you can also go mountain biking or horseback riding. We decided to go for the 7½ km hike, as a sort of 'dress rehearsal' for the Tongariro Crossing. Let's put it like this: our calves did most of the hard work ;-) Excellent choice we had made, hadn't we?

De toppen van twee Redwoods. Die bomen kunnen zo'n 70 meter hoog worden!
Two Redwoods. They can easily get as tall as 70 meters!

Maar na het klimmen word je wel beloond met een uitzicht als dit! Op de voorgrond de heetwaterbronnen van Rotorua,  op de achtergrond het meer van Rotorua
After working hard to get up there the rewards are fantastic!Don't you just love this view, showing small vulcanic lakes in front and Lake Rotorua all the way in the back?
Na geluncht te hebben gaan we eens kijken bij de rivier (de Kaituna) die we die middag zelf ook gaan raften. We zijn 'gelokt' met de belofte van 's werelds hoogste waterval die je kan raften, een 'val' van 7 meter....Dat willen we eerst zien voordat we er zelf van af kukelen.
After lunch we decide to have a look at the river (the Kaituna) we'll be rafting ourselves that very afternoon. We were 'lured' with the promiss of the world's highest commercially rafted waterfall, a drop of 7 meters! We feel the need to check it out before tumbling over ourselves.

Zo moet het dus....
This is how it is done....
En toen waren wij aan de beurt....
And then it was our turn....

Eerst oefenen op het droge!
First some dry practice!
Daar gaan we!
Point of no return...
Drijfnat, maar mooi wel blijven drijven! Maar het echte werk komt er nog aan...
Soaking wet, but still afloat! BUT, the real stuff is waiting just around the corner....
Nog steeds aan het oefenen!
Still practising!


Maar dan.....
But....

Maar dan....
But.....



Oh oh....

Hoezo nat gaan?!?
Getting very very very very WET

Wij worstelden en kwamen weer boven en nog wel zonder om te slaan!
Surfacing again! And we didn't even flip over!
 
En wil je weten hoe dat er uit ziet, klik dan hier !
Wanna know what it looked like? Follow this link !
 
Vooruit dan, nog één foto om mee af te sluiten:
OK, OK, just one more pic to finish with:
 
Op de goede afloop
Here's to happy endings!
 
Groetjes,
Edwin en Monique
Cheers,
Edwin and Monique

dinsdag 28 januari 2014

Nieuwjaarsdag / New Year's Day

Daar zijn we weer met een volgend verhaal over onze belevenissen in Nieuw Zeeland ;-)
Back again with some more on our adventures in New Zealand ;-)

Aangezien we er redelijk laat (voor ons doen althans) inlagen, hebben we een beetje uitgeslapen en daarna weinig bijzonders uitgespookt op de camping. Tijdje gekletst met echte kiwi's over dat we die middag een hangi zouden gaan doen en daar toch wel erg benieuwd naar waren. Toen ze hoorden waar we die geboekt hadden, waren ze het unaniem eens dat we dat heel interessant zouden gaan vinden. Dat beloofde wat!
As we turned in rather late (for us that is) we slept in a bit. We didn't have anything on the agenda untill about 4 PM when we would be picked up for a hangi. We talked about that with some genuine kiwis. When they found out with which company we booked, they were unanimous that we would thoroughly enjoy it. We sure did like the sound of that!

En inderdaad, klokslag 4 uur werden we opgehaald om eerst (uiteraard...) de administratieve zaken af te handelen, ook wel bekend als 'dokken maar' ;-) Dat gebeurde bij het 'hoofdkantoor' in Rotorua zelf, waarna we vertrokken naar het traditionele Maori dorp waar een en ander zou plaatsvinden. Wat achtergrondinfo: een 'hangi' is de traditionele manier waarop de Maori hun eten bereiden, namelijk een grondoven:
Yep, on the dot at 4PM we were picked up to first take care of some administrative bussiness (AKA please pay up), which was done at their 'HQ' in downtown Rotorua. After that we left for a traditional Maori village where everything would take place. Some backgroundinfo: a 'hangi' is the traditional way the Maori prepared their food, namely an oven dug in the ground:

Op de voorgrond een nog volledig dichte hangi, achterin zie je een geopende grondoven
In the front a closed hangi, in the background you can see an unearthed hangi
 
En hier zie je dan wat er uit de oven komt: twee soorten aardappels, kip en op de grond een rek met lamsvlees
And here you see the diner: sweet and plain potatoes, chicken and on the ground a basket with lamb

Maar de maaltijd was niet het enige. We kregen ook heel wat over de Maori cultuur en gewoonten te zien. Dat begon al met het kiezen van een zogenaamde 'chief' tijdens de busrit, die namens alle inzittenden de chief van het Maori dorp moest overtuigen van onze vreedzame bedoelingen. Anders mochten we het dorp niet in. En dat vaststellen van die bedoeling was al een show op zich:
But the hangi was just part of the experience. There was also a lot of information on the Maori culture and habbits, starting with electing a so called chief who was to represent all of us and convince the Maori chief of the village of our peacefull intentions. If not, we would not be allowed inside the village. And just assessing our intentions was already a show in itself:


De chief waarschuwt zijn dorp voor vreemdelingen
The chief warning his village for approaching strangers

Een eerste verkenner komt polshoogte nemen
The first scout to assess our intentions
waarna de 'haka' wordt uitgevoerd
after which the 'haka' is perfomed
En verrassing, verrassing, we werden vreedzaam bevonden en mochten het dorp in ;-) Daar kregen we een aantal demonstraties over hoe Maori hun vaardigheden leerden en trainden, waaronder bv weven en behendigheid:
And what do you know??? We were found to have peacefull intentions and allowed to enter the village ;) There we saw demonstrations on weaving and agility amongst others:
 
Uitleg over weven en wat er allemaal van één plant (flax) gemaakt kan worden
Explaining about weaving and what they could make of just one plant (flax)

Behendigheidstraining, aangezien behendigheid nodig is om je tijdens een oorlog goed te kunnen verdedigen
Agility training as agility is necessary in case of warfare
Terwijl het buffet voor ons werd klaargemaakt, kregen we traditionele dans en zang te zien:
While the buffet was being prepared, we were shown some traditional dances and songs:

We worden officieel uitgenodigd om het gemeenschapshuis binnen te gaan
Officially being invited to enter the communal house

Wat foto's van dans en zang
Some pictures of songs and dances being performed.
Het geheel werd afgerond met een traditionele haka zoals deze ook door het nationale rugbyteam van Nieuw Zeeland wordt uitgevoerd voorafgaand aan een wedstrijd. En dat komt knap intimiderend over!
It was all topped off with the traditional haka as performed by the New Zealand All Blacks before a rugby match. And let us tell you, that is pretty impressive!

En toen zat alweer een mooie, interessante dag er ineens op! Tot de volgende keer maar weer,
Edwin en Monique
And all of a sudden another day in paradise had ended, just like that! Until next time,
Edwin and Monique